Zasadzą 25 tys. drzew dla upamiętnienia przyznania nagrody Nobla Oldze Tokarczuk

Zalesianie terenów miejskich dla upamiętnienia wybitnych Polaków uważamy za świetny pomysł i mamy nadzieję, że stanie się ono w Krakowie tradycją.

Dawna stolica Polski ma jeden z najmniejszych współczynników zieleni spośród polskich miast i należy to sukcesywnie zmieniać. Podstawą tej zmiany powinna być jednak nadrzędna zasada NIEWYCINANIA istniejących drzew i NIENARUSZANIA tych skrawków ekosystemów jakie nam jeszcze w obrębie Krakowa pozostały. Jest to warunek podstawowy, po spełnieniu którego i w dalszej dopiero kolejności znajdują się nowe nasadzenia. Sytuacja, w której z jednej strony sadzi się nowy las na peryferiach miasta, równocześnie prowadząc wycinki w ostatnich ekosystemach czy skrawkach zieleni jakie pozostały w jego centrum, jest nie do zaakceptowania. Takie sprzeczne ze sobą postępowanie rodzi pytanie, czy sposób uhonorowania dorobku noblistki, nie jest jedynie próbą poprawy wizerunku jednego z najmniej zielonych miast Polski?

Tereny zielone są niezbędne dla zapewnienia odpowiednich warunków życia w mieście, szczególnie w dobie postępujących zmian klimatycznych, prowadzących do coraz częstszych anomalii pogodowych. Szczególnie ważne są dojrzałe drzewa, które pozytywnie wpływają na mikroklimat miasta: w okresie mocnych upałów dają cień, obniżają temperaturę, wspierają małą retencję.

Nawilżają i oczyszczają powietrze, produkują tlen, spełniają liczne funkcje społeczne i kulturowe oraz wpływają bardzo korzystnie na psychiczne samopoczucie człowieka. Oprócz tego drzewa są domem licznych gatunków owadów i zwierząt oraz są jednym z głównych budulców ekosystemów. Aby młode drzewka sadzone dzisiaj na obrzeżach Nowej Huty zaczęły spełniać te funkcje, będziemy musieli czekać długie lata, a efekt finalny jest niepewny, wymagający sporego nakładu pracy, zużywający zasoby i energię.

Jesteśmy przekonani, że aby powstrzymać kryzys klimatyczno ekologiczny powinniśmy diametralnie zmienić nasz sposób myślenia zarówno o przyrodzie, o ludzkiej współzależności od natury i naszej w niej roli, a co za tym idzie o potrzebie rozpatrywania wszelkich inwestycji podrzędnie w stosunku do zasobów środowiskowych. Od miasta Krakowa oczekujemy, że jako gospodarz życia publicznego będzie ono świeciło dobrym przykładem i w ten sposób budowało swoja wiarygodność i autorytet, który docelowo pociągnie za sobą mieszkańców i zbuduje poparcie społeczne dla odważnych zmian będących odpowiedzią na kryzys klimatyczno-ekologiczny.

Zakrzówek, kamieniołom Liban, Krzemionki, Plac Inwalidów, Wilga, Park Drwinka, Lasek Czyżyński, tereny przeznaczone pod budowę Tras Pychowickiej i Łagiewnickiej, Miejska Łąka w Bronowicach, ul. Czerwone Maki - to lista niektórych miejsc, w których Kraków bezpowrotnie traci tereny zielone lub takie działania planuje. Wiele z nich znajduje się w mocno zurbanizowanych częściach Krakowa, blisko centrum, gdzie często są ostatnimi skrawkami zieleni czy domem dla zwierząt. Na ich miejscu mają powstać drogi, centra edukacyjne i rozrywkowe, muzea, parkingi.

Jeśli miastu naprawdę zależy na mieszkańcach i środowisku, powinno przede wszystkim powstrzymać się od wycinania dojrzałych drzew tam gdzie już rosną, a na drugim miejscu zająć się sadzeniem młodych.

Strajk dla Ziemi Kraków
Akcja Ratunkowa dla Krakowa