Teatr Przypadków Feralnych

Bo nauka to potęgi klucz? Nigdy nie jest za późno na naukę. Trzeba jednak uważać, bo nadmierne zagłębianie się w niektóre tematy może prowadzić do nieoczekiwanych i niebezpiecznych rezultatów... Tak samo niespodziewanie toczy się akcja "Lekcji" w inscenizacji Teatru Przypadków Feralnych.

Profesor, będący fanatykiem nauki, przyjmuje nową Uczennicę, której przeprowadza morderczy trening ciała i umysłu. Miejscem akcji staje się kartonowy świat, wypełniony znaczeniami wyłącznie poprzez intencje bohaterów. Twórcy spektaklu unikają ciężkiego klimatu - należy pamiętać, że komizm jest jedną z podstawowych zasad rządzących dramaturgią absurdystów. Nieoczywista sekwencja wydarzeń przeplata się tu z zabawnymi dialogami, opowiadając o niebezpieczeństwie, do którego potrafią doprowadzić skrajności - w tym radykalizm myśli i idei.

To już kolejny sezon, w którym towarzyszy nam ,,Lekcja" Eugène"a Ionesco, wybitnego przedstawiciela europejskiego teatru absurdu. Spektakl cieszy się zainteresowaniem nie tylko krakowskiej publiczności, ale również miłośników teatru w całej Polsce. Od premiery, która odbyła się w lutym 2023 roku w Klubie Pod Jaszczurami gościliśmy na ogólnopolskich festiwalach m. in. na KKM m-teatr organizowanym przez Bałtycki Teatr Dramatyczny w Koszalinie oraz na Małym Festiwalu Form Artystycznych w Nowym Sączu. Ponadto ,,Lekcja" jest beneficjentem programu grantów Fundacji Lotto im. Haliny Konopackiej i została zaprezentowana podczas objazdu po województwie dolnośląskim (Zgorzelec, Milicz, Bielawa, Kłodzko).

PROFESOR - Michał Orzyłowski

UCZENNICA - Maria Pilch

SŁUŻĄCA - Alicja Kurowska

Reżyseria - Michał Szafarski

Dramaturgia - Natalia Mazurkiewicz

Scenografia - Sabina Kopińska

Choreografia - Alicja Kurowska/Michał Orzyłowski

Zdjęcia - Małgorzata Fatalska

Na podstawie dramatu "Lekcja" Eugène"a Ionesco.
Licencję na wykorzystanie utworów wydało Stowarzyszenie Autorów ZAIKS.

"Troszkę się boję o szafę, i o spodnie w szafie, i porcelanę i estetykę i kieliszki i etykę, o nasze ostatnie słowa przed zaśnięciem i te przed ziewnięciem, i o sufit nad nami. Nasza mała stabilizacja może jest snem tylko"?...

Żyjemy w cywilizowanym świecie i należą nam się pewnego rodzaju udogodnienia. Przywileje na zawsze darowane współczesnym - Boomerom, Millenialsom, Pokoleniom Alfa, Gamma i Omega. Mamy całe mnóstwo spraw na głowie - karierę, rodzinę, marzenia, podróże, Social Media, dom, Netflixa, przyjaciół - całe mnóstwo spraw pilnych i pilniejszych. Siedzimy zakopani w tym wszystkim po uszy. Czy ktoś z nas jest w stanie zaplanować czas dłuższy niż najbliższy tydzień? Co więcej - czy jest sens planować dalej? Bo jeśli... Właśnie. Jeśli co?

Od prapremiery dramatu "Świadkowie czyli nasza mała stabilizacja" mija 60 lat. Trudno oprzeć się wrażeniu, że obawy opisane przez Tadeusza Różewicza ponad pół wieku temu, powracają - nie tyle jako upiór z przeszłości, lecz raczej cień majaczący złowróżbnie na horyzoncie. Kruchość naszej codziennej egzystencji udowadniają kolejne absurdy i tragedie. Prymitywizm wojny za naszą wschodnią granicą rodzi obawy związane z eskalacją konfliktu i zupełnym przeroszowaniem wartości, które przez ostatnie dziesięciolecia przyjmowaliśmy za standard i należną nam oczywistość. Myślimy o tym tylko czasami albo i nie myślimy wcale - tak jest zdrowiej. Bo jak mamy żyć, jeśli nie tu i teraz? Co mamy robić, jeśli nie gromadzić? Zarówno teraz, jak i w połowie lat 60., gdy ludzie nie myśleli na co dzień o groźbie zimnej wojny. A może troszkę myśleli?

Teatr Przypadków Feralnych bierze na warsztat dramat Różewicza, absolutnie nie starając się odpowiadać na powyższe pytania. Twórcy nie roszczą sobie praw do roli wieszczy historii - staramy się jednak unaocznić pewien stan, w którym również my sami funkcjonujemy. Mamy na myśli oczekiwanie: na poły nieuświadomione, na poły paraliżujące. Ponadto eksperymentujemy z formą - gęsty tekst Różewicza tłumaczymy na język sceniczny bazując na estetyce Wesa Andersona: twórcy filmów takich jak Grand Budapest Hotel, Asteroid City czy Kurier Francuski. Zderzenie dwóch genialnych twórców: Różewicza i Andersona skutkuje powstaniem spektaklu nieoczywistego, odrealnionego i onirycznego - balansującego na krawędzi snu i jawy.

W końcu "nasza mała stabilizacja może jest snem tylko"?...

ON - Michał Orzyłowski

ONA - Maria Pilch

OBCY - Michał Szafarski

Reżyseria - Natalia Mazurkiewicz

Muzyka - Adam Goik

Scenografia - Sabina Kopińska

Reżyseria świateł - Jakub Tomica

Multimedia - Jan Castello Farre

Fotografia - Małgorzata Fatalska

Na podstawie dramatu "Świadkowie czyli nasza mała stabilizacja" Tadeusza Różewicza. Inspirowane stylem Wesa Andersona.

Licencję na wykonanie utworów wydało Stowarzyszenie Autorów ZAIKS.